Onze reis naar Auschwitz-Birkenau
Toen Peter Hendrikse en ik in maart 2018 besloten af te reizen naar Auschwitz-Birkenau, wist ik dat dit emotioneel één van mijn zwaarste reizen van mijn leven zou worden. Een bezoek aan één van de grootste vernietigingskampen van de Nazi’s. De reden van mijn bezoek aan Auschwitz was eenvoudig en sober. Na het lezen van honderden archiefstukken, na het schrijven van twee boeken en na het zien van de Nürnbergprocessen vond ik dat het tijd werd om Auschwitz met eigen ogen te aanschouwen. Ik wist van tevoren dat dit veel emoties zou losmaken. Naar mijn mening kan iemand, die de oorlog zelf niet heeft meegemaakt, pas echt over de 2de WO meepraten als iemand de vernietigingskampen met eigen ogen heeft gezien. De volledige reis hebben wij geboekt bij Barbara Simonse van Simonse Tours uit Wijk bij Duurstede. Simonse Tours heeft ons prima geholpen met het boeken van het hotel, het vervoer met de taxi’s en de vluchten met Ryan Air via luchthaven Eindhoven.
Op 12 April 2018 reed ik met de trein van Almere naar Eindhoven. Terwijl de conducteur mijn kaartje scande (knippen is niet meer van deze tijd) vroeg ik mij af wat de bestemming zou zijn van mijn medepassagiers. Mijn bestemmingen waren een bezoek aan de fabriek van Oskar Schlindler en een bezoek aan Auschwitz-Birkenau. Op het NS station van Eindhoven trof ik Peter. Samen reden we naar de parkeerplaats van Eindhoven Airport en liepen we samen naar de gate. Vanuit Eindhoven vlogen wij samen met vlucht FR591 van Ryan Air naar Krakow in Polen. De vlucht was prima. Alleen boven Nederland had het toestel turbulentie.
Eenmaal aangekomen werden we opgehaald door een taxi en naar het hotel gebracht.
Dag 1 – De fabriek van Oskar Schindler
Peter en ik konden kiezen voor de tram. Maar om wat van de stad te zien, besloten wij te voet onze weg te vervolgen in de richting van de fabriek van Oskar Schindler. Al snel kreeg ik ernstige last van mijn luchtwegen door de smog wat door de stad waaide. Ondanks mijn probleem belandden Peter en ik uiteindelijk aan de poorten van de fabriek van Oskar Schindler.
De poorten van de fabriek van Oskar Schindler
Bron: Henk Taai – Krakow, 13 april 2018
Ik dacht dat wij een rondleiding zouden krijgen door de fabriek van Schindler en de fabriekshal. In werkelijkheid was de fabriek een museum geworden met de bezetting van Krakow als hoofdonderwerp. De rondleiding door de fabriek begon met een weergave over de bezetting van Polen op 1 september 1939. en ik werden geconfronteerd met een enorme nazi propaganda. Rode vlaggen met hakenkruizen, Duitse pamfletten en vele Duitse verordeningen en gruwelijke bekendmakingen. Het was zeer confronterend. Het was zo ernstig dat ik heb besloten daar geen foto’s van te publiceren op deze website. Ik ontdekte al snel dat de nazi’s later dezelfde systematiek hebben toegepast in andere landen zoals Nederland. Na de heftige nazi propaganda, belandden Peter en ik op de eerste verdieping en kwamen we in de werkkamer van Oscar Schindler. Zijn telefoon stond nog op zijn bureau…
Het bureau van Oskar Schindler – Krakow
Bron: Henk Taai – 13 april 2018
Na de rondleiding besloten Peter en ik even een rustpauze in te lassen. Mijn gezondheid ging achteruit. De KNO klachten en problemen met de luchtwegen werden heftiger en heftiger.
Krakow ligt in een dal en bij smog en stof waardoor alles in de stad blijft hangen. Voor mensen met KNO klachten is dit werkelijk een ramp. Ik wil mensen met dezelfde klachten als ik waarschuwen voor problemen met de luchtwegen zodra men Krakow bezoekt. Zorg voor goede medicijnen die de klachten onderdrukt!
Oskar Schindler was een spion in Tsjechië-Slowakije en werd vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog gearresteerd. Hij wordt veroordeeld tot de doodstraf maar wordt hij uiteindelijk uit de gevangenis bevrijd door de nazi’s. Hij vertrekt naar Polen en neemt leiding in de fabrieken van o.a. Krakow in Polen. Op een bepaald moment keert Oskar Schindler zich tegen de nazi’s vanwege de verschrikkelijke gebeurtenissen in Krakow gepleegd door de nazi’s. Hij keerde waarschijnlijk ook omdat de troepen van Stalin vanuit Stalingrad oprukten naar het Westen en Schlindler zichzelf uiteindelijk wilde redden. Een grijs gebied dus.
Ondanks alles weet hij toch het leven te redden van honderden arbeiders.
Dag 2 – Het bezoek aan Auschwitz I en Auschwitz-Birkenau II
Op zaterdag 14 april 2018 vertrokken Peter en ik naar de concentratiekampen Auschwitz en Auschwitz-Birkenau. Vroeg in de ochtend werden we opgehaald met een bus en na een laatste stop aan een ander hotel om medebezoekers op te halen, vertrokken we definitief naar Auschwitz I en Auschwitz-Birkenau II. Vanuit Krakow is het een uur en een kwartier rijden eer wij bij Auschwitz I aankwamen. Het was erg druk. Veel bussen met bezoekers die daar voor dezelfde reden waren als Peter en ik. Iedere groep kreeg een gids toegewezen die een rondleiding gaf en tekst en uitleg gaf aan de bezoekers. Voor het eerst in mijn leven ging ik door de poort met het metalen raamwerk “Arbeid macht Frei”. Ik belandde in Auschwitz.
Ik maakte deze foto vlak voordat ik de ingang betreedde…
Bezoek aan Auschwitz I
Bron: Henk Taai – Auschwitz, 14 april 2018
De onvoorstelbare wreedheden die ik hier heb gezien gaan ieders geest te boven. Eenmaal binnen staan er allemaal stenen barakken met verschillende bloknummers. Auschwitz I bestond al voor de Tweede Wereldoorlog. Het was namelijk een kazerne van het Poolse leger die na de bezetting van Polen in beslag was genomen en is gebruikt voor de wreede oorlogsmisdaden. Tussen blok 10 en 11 trof men de dodenmuur waar honderden slachtoffers zijn geëxecuteerd. Ook werden er zware martelingen uitgevoerd op de gevangenen. Bij de zware slavenarbeid was de levensverwachting slechts 6 tot 7 weken.
Bezoek aan Auschwitz I
Bron: Henk Taai – Auschwitz, 14 april 2018
Het bezoek was erg aangrijpend. Barakken met vitrines met schoenen, menselijk haar, koffers, potten en pannen die de mensen hadden meegenomen en bussen Zyclon B.
Ik kan nog steeds niet begrijpen waarom mensen dit elkaar aan kunnen doen. Het was verschrikkelijk om te zien. Dat sommige gevangenenen het hebben weten uit te houden is voor mij niet te bevatten. Waarschijnlijk was de geest van overleven zo sterk, dat mensen bepaalde wreedheden konden weerstaan. Uiteindelijk brak iedere gevangenen en pleegden veel gevangenen zelfmoord door zich op de bedradingen te werpen die onder stroom stonden. Er waren vele foto’s te zien van slachtoffers. Voornamelijk Poolse Joodse mensen.
Ik kwam ook een koffer tegen uit Holland. Uit respect voor het slachtoffer heb ik de foto van deze koffer niet gepubliceerd op deze website (ik vind het niet nodig). De foto’s van het kamp acht ik voldoende om een korte illustratie te geven van het kamp. De moordenaars die de wreedheden hebben begaan en in staat waren onschuldige mensen zo te mishandelen en te doden, waren grotendeels misdadigers, moordenaars en andere idoten die door de nazi’s waren vrijgelaten uit de gevangenissen om het ‘vuile’ werk op te knappen. Velen van deze misdadigers hebben uiteindelijk weten te vluchten naar landen als Argentinië. Er waren ook nazi’s die gearresteerd werden en veroordeeld werden. Zo ook Rudolf Höss.
Op de fundatie van de voormalige Gestapo kamp barak werd op 16 April 1947 de kampcommandant Rudolf Höss, na zijn veroordeling tijdens de Nürnbergprocessen, opgehangen. Een steenworp afstand van de villa waar Höss met zijn vrouw en vijf kinderen tijdens de Tweede Wereldoorlog woonden. Onderstaand een foto van de executieplek…
Bezoek aan Auschwitz I – Executieplaats van Rudolf Höss
Bron: Henk Taai – Auschwitz, 14 april 2018
Rond 12.00 uur vertrokken Peter en ik met de bus naar Auschwitz-Birkenau II.
Dit was ongeveer 5 minuten rijden vanaf de parkeerplaats waar alle bussen moesten parkeren. Eenmaal uit de bus, zagen we in de verte de typerende ingangstoren van het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau. Toen we eenmaal voor de ingangspoort van Auschwitz-Birkenau stonden, begon ik mij te realiseren dat ik voor de poort stond van de meest afschuwelijke plekken die op aarde hebben bestaan.
De ingang van Auschwitz-Birkenau
Bron: Henk Taai – Auschwitz-Birkenau, 14 april 2018
Samen met Peter, liep ik in de richting van het perron waar tijdens de Tweede Wereldoorlog, tussen 1942 en 1945, meer dan een miljoen mensen zijn vermoord. 73 jaar later, loop ik op dezelfde plek. Het was niet te bevatten. Ik liep over de treinrails waar duizenden wagons over hebben gereden met honderdduizenden slachtoffers. Ik ging door de knieën en maakte ik de volgende foto om een beeld te geven wat ik op dat moment zag.
Het perron binnen Auschwitz-Birkenau
Bron: Henk Taai in Auschwitz-Birkenau, 14 april 2018
In elke wagon zaten gemiddeld 100 mensen. Iets wat ook niet te bevatten was. De wagons waren namelijk helemaal niet zo groot. Vaak overleefden de mensen zelfs de treinreis niet. Men was namelijk soms drie dagen onderweg zonder voedsel. Voor de zieken was dit niet te doen en stierven voordat men aankwam. Als de slachtoffers op het perron aankwamen, werden de mensen de wagons uitgejaagd en stond er een SS’er klaar die visueel bepaalde of de mensen in staat waren om te werken of niet. Met zijn duim bepaalde hij ‘links’ of ‘rechts’.
‘Links’ betekende de weg naar de gaskamer; ‘rechts’ betekende het “Arbeitslager” om te werken.
Eén van de wagons op het perron binnen Auschwitz-Birkenau
Bron: Henk Taai – Auschwitz-Birkenau, 14 april 2018
Samen met Peter en de groep waar wij deel van uitmaakten, liepen wij dezelfde weg die
de slachtoffers maakten richting de gaskamers. Het was verschrikkelijk en niet te bevatten. Aan het einde van de weg stond een monument met allemaal gedenkstenen in +/- 23 talen.
Eén daarvan was in het Nederlands….
Toen het Rode leger oprukte naar Polen, besloten de nazi’s de crematoria en de gaskamers op te blazen om bewijsmateriaal over de oorlogsmisdaden te verbergen. Het is niet te bevatten dat deze schurken erover nadachten om bewijsmateriaal te vernietigen.
Opgeblazen crematoria & gaskamers
Bron: Henk Taai – Auschwitz-Birkenau, 14 april 2018
Buiten het kamp
Bron: Henk Taai – Auschwitz-Birkenau, 14 april 2018
Toen ik eenmaal buiten het kamp was, werd het mij even teveel. Alle wreedheden, waarvan ik wist deze te gaan zien, heb ik met eigen ogen mogen aanschouwen. Het was het ergste wat ik ooit in mijn leven heb gezien. Laat dit nooit meer gebeuren!
Henk Taai
April, 2018